Antico inverno - Umberto Saba
Desiderio delle tue mani chiare
nella penombra della fiamma :
sapevano di rovere e di rose;
di morte. Antico inverno.
cercavano il miglio gli uccelli
ed erano subito di neve;
così le parole.
Un po' di sole, una raggera d'angelo,
e poi la nebbia; e gli alberi,
e noi fatti d'aria al mattino.
Oude winter
Verlangen naar jouw klare handen
in de schemer van de vlam:
ze smaakten naar eik en rozen;
naar dood. Oude winter.
Naar gierst speurden de vogels
en plots waren ze van sneeuw;
zo ook de woorden.
Een beetje zon, een stralenkrans van een engel,
en dan de mist; en de bomen,
en wij, geheel uit lucht in de ochtend.
tratto da 'De mooiste van Salvatore Quasimodo, p.34-35
vertaald door /tradotto da Bart van den Bossche en Erik Derycke
ed.lannoo | atlas isbn 90-7744131-X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten